پیش رفتن را چو پیشان بسته اند

بازگشتن را چو پایان بسته اند

پس نه از پس راه داری نه ز پیش

کز دو سو ره بر تو حیران بسته اند

پس تو را حیران میان این دو راه

عالمی زنجیر در جان بسته اند

بی قراری زانکه در جان و دلت

این همه زنجیر جنبان بسته اند

چون عدد گویی تو دایم نه احد

هم عدد در تو فراوان بسته اند

حرص زنجیر است این سر فهم کن

تا بری پی هرچه زینسان بسته اند

حرص باید تا تو زر جمع آوری

تا کند وام از تو این زان بسته اند

چون عوض خواهی تو زر را گویدت

چار طاقت خلد رضوان بسته اند

چون رسی در خلد گوید نفس خلد

از برای نفس انسان بسته اند

مرد جانی جمع شود بگذر ز نفس

زانکه دل در تو پریشان بسته اند

در علفزاری چه خواهی کرد تو

چون تو را در قید سلطان بسته اند

قرب سلطان جوی و مهمانی مخواه

کان خیال از بهر مهمان بسته اند

جان به ما ده تا همه جانان شوی

کین همه از بهر جانان بسته اند

هم چنین یک یک صفت می کن قیاس

کان همه زنجیر از اینسان بسته اند

تو به یک یک راه می بر سوی دوست

لیک دشوار است و آسان بسته اند

چون به پیشان راه بردی، برگشاد

بر تو هر در کان ز پیشان بسته اند

چون رسی آنجا شود روشن تو را

پرده ای کز کفر و ایمان بسته اند

جز به توحیدت نگردد آشکار

آنچه در جان تو پنهان بسته اند

جان عطار ای عجب چون سایه ای است

لیک در خورشید رخشان بسته اند